นายเฟลด์สไตน์เสนอคำถามสามข้อที่ IMF ควรพิจารณาเพื่อตัดสินใจว่าควรรวมมาตรการใดไว้ในโครงการหรือไม่: จำเป็นหรือไม่ที่จะต้องคืนการเข้าถึงตลาดทุนระหว่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นมาตรการทางเทคนิคที่ไม่รบกวนอำนาจอธิปไตยของชาติโดยไม่จำเป็น และไอเอ็มเอฟจะขอใช้มาตรการที่คล้ายคลึงกันในประเทศอุตสาหกรรมหลักหรือไม่ โครงการของกองทุนการเงินระหว่างประเทศสำหรับสามประเทศที่พัวพันกับวิกฤตการณ์ในเอเชียผ่านการทดสอบทั้งสามอย่าง
บวกกับการทดสอบที่สำคัญกว่าที่นายเฟลด์สไตน์ไม่ได้ถาม
คำถามหลักต้องเป็น: โปรแกรมนี้ระบุถึงสาเหตุที่แท้จริงของวิกฤตหรือไม่? ภาคการเงินและการปฏิรูปโครงสร้างอื่นๆ มีความสำคัญต่อโครงการปฏิรูปของไทย อินโดนีเซีย และเกาหลี เนื่องจากปัญหาของสถาบันการเงินที่อ่อนแอ กฎระเบียบและการกำกับดูแลธนาคารที่ไม่เพียงพอ และความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและไม่โปร่งใสระหว่างรัฐบาล ธนาคาร และองค์กรต่างๆ ศูนย์กลางของวิกฤตเศรษฐกิจ
การให้กู้ยืมเงินของกองทุนการเงินระหว่างประเทศแก่ประเทศเหล่านี้จะไม่มีประโยชน์หากปัญหาเหล่านี้ไม่ได้รับการแก้ไข และไม่ใช่ผลประโยชน์ของประเทศที่จะละทิ้งประเด็นเชิงโครงสร้างและธรรมาภิบาล: ตลาดต่างไม่เชื่อในความพยายามในการปฏิรูปที่ไม่เต็มใจ รัฐบาลของทั้งสามประเทศกำลังใช้ดุลยพินิจของอธิปไตยอย่างชาญฉลาดโดยไม่ยอมแพ้ต่อเสียงไซเรนของการอัดฉีดสภาพคล่อง “แก้ไขด่วน” แต่ยังคงดำเนินต่อไปด้วยโครงการปฏิรูปเชิงลึกซึ่งจะนำมาซึ่งผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่ยั่งยืน สำหรับการขอให้มีการปฏิรูปโครงสร้างในประเทศอุตสาหกรรม
คำแนะนำที่ตรงไปตรงมาของ IMF ต่อประเทศในยุโรป
เกี่ยวกับการลดความเข้มงวดของตลาดแรงงานเป็นกรณีที่สำคัญความกังวลเกี่ยวกับอันตรายทางศีลธรรม แม้ว่าจะเป็นเรื่องจำเป็นที่ต้องจัดการ แต่ก็พูดเกินจริงได้ง่าย การคิดว่าผู้กำหนดนโยบายดำเนินการตามแนวทางปฏิบัติที่มีความเสี่ยงเพราะพวกเขาเชื่อว่าตาข่ายนิรภัยของ IMF จะจับพวกเขาได้หากเกิดสิ่งเลวร้ายขึ้น ผู้กำหนดนโยบายที่ประเทศประสบกับปัญหามักจะไม่รอดในทางการเมือง
เงื่อนไขที่แนบมากับความช่วยเหลือของ IMF ทำให้ผู้กำหนดนโยบายมีแรงจูงใจในการทำสิ่งที่ถูกต้อง ไม่เพียงแต่เมื่อพวกเขามาที่ IMF เท่านั้น แต่ยังต้องทำการปฏิรูปล่วงหน้าก่อนที่เงื่อนไขจะเลวร้ายลงมากจนต้องมาที่ IMF ต้นทุนทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคมของการปฏิรูปที่ล่าช้าในประเทศไทย เกาหลี และอินโดนีเซียควรทำให้ผู้กำหนดนโยบายทุกหนทุกแห่งมี “ความจำเป็นทางศีลธรรม” ที่ได้รับการปรับปรุงใหม่ให้ดำเนินการเร็วขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงวิกฤตที่คล้ายคลึงกัน
ประเด็นที่ยากกว่านั้นเกิดขึ้นจากฝั่งของนักลงทุน นักลงทุนส่วนใหญ่ในประเทศที่เกิดวิกฤตการณ์ในเอเชียประสบภาวะขาดทุนอย่างหนัก รวมถึงนักลงทุนในตราสารทุนและหลายคนที่ให้กู้ยืมแก่บริษัทและธนาคาร ในตอนท้ายของปี 1997 นักลงทุนต่างชาติได้สูญเสียเกือบสามในสี่ของมูลค่าการถือครองตราสารทุนในตลาดเอเชียบางแห่ง โชคไม่ดีที่บริษัทและสถาบันการเงินในเอเชียหลายแห่งจะล้มละลาย และผู้ให้กู้ทั้งในประเทศและต่างประเทศจะร่วมรับผลขาดทุน
credit : yukveesyatasinir.com
alriksyweather.net
massiliasantesystem.com
tolkienguild.org
csglobaloffensivetalk.com
bittybills.com
type1tidbits.com
monirotuiset.net
thisiseve.net
atlanticpaddlesymposium.com
